Brawa 49627 Skala H0 Wagon-cysterna "AEG" DB, epoka III

Lekki samochód-cysterna Uerdingen 4-osiowy ZZ [P] "AEG" DB
Numer firmy: 512 650 [P]

SZCZEGÓŁY MODELU
- Wózek z trzypunktowym łożyskiem
- Dodatkowe dołączone pakiety sprężyn
- Dodatkowy układ hamulcowy
- Metalowe koła
- Drobno grawerowane wózki
- Szczęki hamulcowe w płaszczyźnie koła
- Dodatkowe mocowanie hamulca osi

INFORMACJE O MODELU
W latach 1939/40 fabryki wagonów w Kolonii-Deutz i Uerdingen opracowały czteroosiowe lekkie wagony-cysterny. W bezpośrednim związku z tym Westwaggon stworzył również prototyp tendera typu tubowego, z którym później sprzęgano lokomotywy wojenne klasy 42 i 52. Rozwój był napędzany w szczególności przez wojsko, ponieważ w celu uzupełnienia trzeba było transportować ogromne ilości ropy naftowej i paliwa. Aby maksymalnie wykorzystać istniejący kontyngent stalowy, wykorzystano maksymalnie lekką konstrukcję, jak we wszystkich konstrukcjach wojennych – jak się szybko okazało jednak kosztem trwałości. Obaj producenci opracowali teraz wagony z samonośnymi kotłami. Podczas gdy Deutz zostawił go z końcówkami, projekt Uerdingera miał również ostojnice wykonane ze ściętych profili, które miały pomóc w absorpcji wzdłużnych sił ściskających. Podstawowe dane obu wariantów były identyczne: długość nad zderzakami 12,40 m, odległość obrotu 6,60 m, a kocioł miał pojemność 63 m3. Ze względu na zwartą konstrukcję ta ilość doprowadziła do problemów z obciążeniem osi i licznika, tak że kocioł nie mógł być całkowicie napełniony na wszystkich trasach. Jako układ jezdny zastosowano blaszane wózki prasowe o rozstawie osi 2,00 m. Wagony zbudowane do 1945 roku były używane przez Wifo i stowarzyszenia naftowe do zaopatrywania Wehrmachtu. Po 1945 r. różne firmy europejskie budowały wagony w bardziej zaawansowanej formie, jak np. Tatra w Pradze w 1946 r. W 1955 roku SEAG dostarczył prawie 500 samochodów opracowanych na podstawie projektu Uerdingen do Korpusu Transportu Stanów Zjednoczonych (USTC). W wyniku wojny wiele wagonów zaginęło lub zatrzymało się na innych europejskich kolejach państwowych. Wagony znajdujące się w zlewni zachodnich stref okupacyjnych trafiły do VTG, które wyłoniło się z dawnego Wifo w 1951 roku. Ponadto spółki naftowe wykorzystywały inne wagony jako wagony P i występowały jako główni najemcy wagonów VTG. Wagony pozostające w DR pozostawały na wyposażeniu kolei państwowych i były wynajmowane wyłącznie długoterminowo, głównie PCK Schwedt/Oder. Ostatnie wagony zjechały z taboru dopiero w latach 90. XX wieku i często nadal były używane jako wagony kolejowe lub dworcowe. W tej funkcji obserwowano je często po przełomie tysiącleci.